Eerder dit jaar verzorgde AimAtArt een aantal creatieve sessies tijdens een innovatief event van Microsoft Nederland. Het doel: de meerwaarde van creativiteit binnen een technologische omgeving onderstrepen. Voor de sessies verdiepte ik me in de tech-wereld en stuitte op een interessant spanningsveld tussen creativiteit en technologie. Deze week kwam dit weer goed naar voren bij het optreden van robot YuMi. Deze robot dirigeerde een orkest op het eerste internationale Robot-festival in Italië. Waanzinnig dat dit kan!
Het rijst bij mij ook de vraag: wanneer is creativiteit nog de aanjager en wanneer neemt de robot ook dit stuk van het menselijk brein over?

Een arm, geen brein

YuMi is een uitvinding van een Zwitsers bedrijf en is het resultaat van een onderzoek naar een geheel nieuwe samenwerking tussen mens en machine. De armen van YuMi bewogen net zo flexibel als die van dirigent Andrea Colombini, die als voorbeeld fungeerde. Voor elke zes minuten dirigeren, duurde het programmeren van YuMi maar liefst 17 uur. Hoewel YuMi hele stukken muziek kon leiden, kon het niet reageren op de muzikanten of op de Italiaanse tenor Andrea Bocelli, die een aria zong. Ruimte voor onverwachte improvisatiestukken was dus niet mogelijk. Hieruit blijkt dat wij mensen ons nog onderscheiden van robots in het intuïtieve, spontane en onverwachte. Allemaal elementen van de rechter hersenhelft.

Robots met getrainde rechter hersenhelften

Maar voor hoe lang nog? Het prikkelde mij na te denken over de wereld waarin technologie steeds meer samensmelt met de mens. Ik zie creativiteit nu als de aanbieder van mogelijkheden de dingen op een andere manier aan te vliegen. Zeker binnen een organisatie waarin de ontwikkeling van technologie leidend is, zoals het voorbeeld bij Microsoft, is dat zeer gewenst. Het biedt medewerkers de mogelijkheid groots te denken en het onmogelijke mogelijk te maken en direct toe te passen door de aanwezigheid van technologie. Maar het is een dunne scheidslijn, want er komt een dag dat YuMi ook de elementen van de rechter hersenhelft eigen maakt. En gezien de snelle ontwikkelingen op het gebied van technologie duurt dat waarschijnlijk niet al te lang. Het is zelfs al mogelijk om een kunstwerk te maken op basis van data, geen kunstenaar die daar nog aan te pas komt. Het is dus relevant om nu de discussie met elkaar te voeren of we daadwerkelijk naar het Concertgebouw willen gaan voor een robot. En of we een kunstwerk aan de muur willen hebben waarin het zwoegen van de mens niet is te zien. Of naar het theater voor een stel computers. Of… wat vind jij eigenlijk, waar ligt volgens jou de grens?

In Scandinavië is creativiteit hetgeen wat hen een voorloper maakt wat onder andere technologie betreft. Benieuwd hoe zij dit doen? Lees hier onze blog!